bahreyn!

çok uzun zaman olmuş birşeyler yazmayalı. yanlız olmak gerekiyor kafayı toplamak ve birşeyler yazmak için. yazmaya yazmaya paslanıyor bir de insan, eskiden kendi kendime yazar dururdum, bu aralar içimdeki çıtı duyamaz oldum. uzun zamandır kalabalıklar ve koşturmalar içerisindeyim. soluklanıp, kendimi dinlemeye vaktim olmadı.

lizbon'da 2 buçuk ay nasıl geçti anlamadım. düğün hazırlıkları, türkiye'den gelenler, gidenler, lizbon'dan ayrılık hazırlıkları, istanbul!, istanbul'dan ayrılık ve şimdi bahreyn'deyiz. hatta geleli 10 gün olmuş! ne zaman? şöyle bir durasım sonra bir süre daha durasım var.

yolculuk artık başladı. bahreyn, nisan sonu hindistan, sonrasını bilemem... hindistan'da ne kadar kalacağımız, ordan hangi ülkeye geçeceğimiz daha belli değil. yolculuğun bize hazırladığı süprizlere açık olmak için de kesin plan yapmak istemiyoruz. belli olan tek şey mayıs sonunda hindistan'ın güneyinde bir düğüne gideceğimiz. öncesi ve sonrasının planı yok. olmasında!

bahreyn sakin ve huzurlu. ne de olsa benim için ana kucağı. ailemin 14 yıldır yaşadığı benim 2 senemi geçirdiğim 2. evim. Pedro da çok mutlu, hergün değişik insanlarla tanışıyor. dünyanın nerdeyse her memleketinden adam var burda. bir akşam yemeğe gittik mesela, arkadaşlardan biri sudanlı, biri etiyopyalı, biri alman, biri iranlı, bizle beraber bir türk ve bir portekizli... bahreynin en güzel yanı bu işte.

bundan sonra daha sık yazmaya karar verdim bloguma. valla bak. burda zamanım olur, yolda da olur. hadi öptüm.